ಮಕ್ಕಳು ಸಣ್ಣವರಿದ್ದಾಗ ಹೊರಗಡೆ ಊಟಕ್ಕೆ ಹೋದ್ರೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಸಾರಿ ತೆಗೆದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಹೆಚ್ಚಾಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಊಟ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ದ ಮಕ್ಕಳು ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮೊದಲೇ ಬಹಳಷ್ಟು ಉಳಿಸಿಬಿಡ್ತಾ ಇದ್ರು .. ಅದ್ಯಾಕೋ ಅನ್ನ ಎಸೀಬೇಕು ಅಂದ್ರೆ ಸಂಕಟ ಆಗೋಗುತ್ತೆ . ಸರಿ ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದೆ ಉಳಿದದ್ದನ್ನ "ಪ್ಯಾಕ್ " ಮಾಡೋಕೆ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ವಿ .. ಕೆಲವೆಡೆ ಇವ್ಯಾವೋ ಅನ್ನ ಕಾಣದವೇನೋ ಅನ್ನೋ ಲುಕ್ ಕೊಟ್ರೆ ಮಾಮೂಲಾಗಿ ಹೋಗೋ ಕಡೆ ಕಟ್ಟಿ ಕೊಡ್ತಾ ಇದ್ರು .. ಮೊದಮೊದಲು ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಒಂದ್ ತರ ಅನಿಸ್ತಾ ಇತ್ತೇನೋ . uneasy ಆಗಿ ಮುಖ ನೋಡ್ತಾ ಇದ್ರು . ದೊಡ್ಡವರಾದ ಮೇಲೆ ಉಳಿಸೋದು ಕಡಿಮೆಯಾದ್ರೂ ಅಪ್ಪಿ ತಪ್ಪಿ ಹೆಚ್ಚು ಅನಿಸಿದರೆ 'ಅಪ್ಪ, ಪ್ಯಾಕ್ ಮಾಡಿಸಿಬಿಡು" ಅಂತಾರೆ ಯಾವುದೇ ಮುಜುಗರ ಇಲ್ಲದೆ. ಮನೆಯಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಎಷ್ಟ್ ಬೇಕೋ ಅಷ್ಟೇ ಹಾಕಿಕೊಂಡು ತಿಂತಾರೆ . ಮದ್ವೆ ಮನೆಗಳಿಗೆ ಹೋದರೆ ಯಾವುದೇ ಇರುಸುಮುರುಸು ಇಲ್ಲದೆ ಬೇಕಿದ್ದನ್ನ ಮಾತ್ರ ಬಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾರೆ ... ಅನ್ನದ ಬೆಲೆ ಅರಿತಂತೆ ಊಟ ಮಾಡುತ್ತಾರೆ .. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಗೆದ್ದಂತೆ :)
ಎಸೆಯದೆ ಉಳಿಸಿದ್ದು ಬೆಳೆದಷ್ಟಕ್ಕೆ ಸಮ ಅನ್ನೋ ಪಾಠ ಕಲಿತಂತೆ :)
ಮನಸ್ಸು ನೀಲಿನೀಲಿ ...ಥೇಟ್ ಆ ಬಾನಿನಂತೆ :))))))