ಯಾವುದೇ ವಸ್ತು ಬಹಳಷ್ಟು ಕಾಲ ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಇರಿಸಿದರೆ ಹಾಳುಗುತ್ತದೆ (With exceptions). ಮಾನವನ ದೇಹದಲ್ಲಿ ಕೂಡ ಹಾಗೆ ಕೆಲವು vestigial organs ಇವೆ. ಅಪೆಂಡಿಕ್ಸ್ ಅದಕ್ಕೆ ಒಂದು ಉದಾಹರಣೆ. (ಸಣ್ಣ ಕರುಳು ಹಾಗು ದೊಡ್ಡ ಕರುಳಕೂಡಿಸುವ ಒಂದು ಪುಟ್ಟ ಚೀಲ). ಮಾನವನ ವಿಕಾಸವಾದ ಹಾಗೆ, ಆಹಾರ ಪದ್ಧತಿ ಬದಲಾದ ಹಾಗೆ ಅದರ ಅಗತ್ಯ ನಶಿಸುತ್ತ ಹೋಯ್ತು... ಅದು ಅನಗತ್ಯವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುವುದರ ಜೊತೆಗೆ ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅನಾರೋಗ್ಯಕ್ಕೂ ಈಡು ಮಾಡುವ ಅಂಗ ಎನಿಸಿಕೊಂಡು ಬಿಟ್ಟಿತು!!
ಮಾನವನ ಮಿದುಳು ಕೂಡ ಹಾಗೆ. ಒಂದಷ್ಟು ದಿನ ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಬಿಟ್ಟರೆ, ಅಥವ ಒಂದಷ್ಟು ವಿಷಯಕ್ಕೆ ಮೌಲ್ಡ್ ಆಗಿಬಿಟ್ಟರೆ ಮತ್ಯಾವುದಕ್ಕೂ ತೆರೆದುಕೊಳ್ಳೋದನ್ನ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಹೊಸ ವಿಷಯಗಳಿಗೆ ಮನಸ್ಸನ್ನ ತೆರೆದುಕೊಳ್ತಾ ಹೋದ್ರೆ ಮನಸ್ಸು ಕೂಡ ದೇಹದಂತೆ ಪ್ರೌಢವಾಗುತ್ತಾ ಹೋಗುತ್ತದೆ . ಗೌರವಾರ್ಹ ಎನಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ದೇಹಕ್ಕೆ ವಯಸ್ಸಾದ ಹಾಗೆ ಮಿದುಳಿಗೂ ವಯಸ್ಸಾಗುತ್ತದೆ. ವಯಸ್ಸಾದ ಹಾಗೆ ದೇಹಕ್ಕೆ ಹೇಗೆ ಆರೈಕೆ ನೀಡುತ್ತೆವೆಯೋ ಹಾಗೆಯೇ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಕೂಡ ಆರೈಕೆ ನೀಡುವ ಅಗತ್ಯ ಇದೆ . ಜಾಗೃತಗೊಳಿಸುವ ಅಗತ್ಯವಿದೆ. ಬಹುಷಃ ಒಳ್ಳೆಯ ಓದುವಿಕೆಯಿಂದ ಹಾಗು ಪ್ರಕೃತಿಯ ಒಡನಾಟದಲ್ಲಿ ಸಿಗುವ ಮಾನಸಿಕ ಆರೋಗ್ಯ ಮತ್ತೆಲ್ಲೂ ಸಿಗದೇನೋ. ದಿನಕ್ಕೆ ಹತ್ತಿಪ್ಪತ್ತು ನಿಮಿಷಗಳ ಏಕಾಂತ, ಒಂದರ್ಧ ಅಥವ ಒಂದು ಗಂಟೆಯ ಓದು ದಿನಚರಿಯ ಭಾಗವಾದರೆ ನಿಜಕ್ಕೂ ಯಾವುದೇ ಔಷಧಗಳ ಅಗತ್ಯ ಬೀಳದೇನೋ ..A Dose of self awareness and cognition can make us grow with elegance-both physically and emotionally ........
ಪುಟ್ಟಿಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಬೆಳಿಗ್ಗೆ ಪಾಠ ಓದ್ತಾ vestigial organs ಅಂದ್ರೆ ಏನಮ್ಮ ಅಂದ್ಲು... ಅನುಪಯುಕ್ತವಾದ ಅಂಗ ಅಂತ ಹೇಳೋಕೆ ಯಾಕೋ ಸರಿ ಅನಿಸಲಿಲ್ಲ ....ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಉಪಯುಕ್ತವಲ್ಲದಂತಾದ ಆರ್ಗನ್ ಮಗ ಅಂದೆ ... and then the story turned towards the brain ashte:))))))))))