ಪುಟ್ಟಿ SSLC ಪರೀಕ್ಷೆ ಬರಿತಾ ಇದ್ದಾಳೆ. ಡಿಸೆಂಬರ್ ಕಳೆದದ್ದೇ ಕಳೆದದ್ದು,ಒಂದಾದ ಮೇಲೆ ಒಂದು ಟೆಸ್ಟ್, prepಪರೀಕ್ಷೆಗಳು ಒಟ್ಟು ೫ prepಗಳು . ಶಾಲೆಯದು, ತಾಲೂಕು ಮಟ್ಟದ್ದು, ಜಿಲ್ಲ ಮಟ್ಟದ್ದು !! ಮುಖ್ಯ ಪರೀಕ್ಷೆಗೆ ಮೊದಲು ಇನ್ನು ಎರಡು ಪರೀಕ್ಷೆ ಇದೆ ಅಮ್ಮ ಅಂತ ಪುಟ್ಟಿ ಹೇಳೋವಾಗ ಅದ್ಯಾಕೋ ಬೇಸರ. ಕಾರ್ತಿಗೆ ಇದ್ದದ್ದು ಮೂರು preparatoryಗಳು , ಒಂದು ಬೋರ್ಡ್ದು ಮತ್ತೆರಡು ಶಾಲೆಯದು..ಮಂಜುಗೆ ಈ ಬಗ್ಗೆ ಹೇಳಿದ್ರೆ ನೀರಿನ ಹರಿವಿನ ಹಾಗೆ ನಾವೂ ಹರಿಬೇಕು ಅಂತಾರೆ. ನನ್ನ ಮಗಳಿಗೆ ಮಾತ್ರ ಎಕ್ಸಾಮ್ ಬೇಡ ಅಂದ್ರೆ ಆಗುತ್ಯೇ ಅಂತಾರೆ. ಇವೆಲ್ಲದರ ಜೊತೆಗೆ prepಪರೀಕ್ಷೆಯ ಪ್ರಶ್ನೆಪತ್ರಿಕೆ (!!) ಔಟ್ ಆಗಿದೆ ಅಂತ ಅವಳ ಶಾಲೆಯ ಮಕ್ಕಳು ಅವಳಿಗೆ ಮೆಸೇಜ್ ಹಾಕಿದಾಗ ಅದ್ಯಾಕೋ ವ್ಯವಸ್ಥೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಬೇಸರ. ಅಗತ್ಯ ಇಲ್ಲದೆ ಮಕ್ಕಳನ್ನ ಇಷ್ಟೆಲ್ಲಾ stressಗೆ ಗುರಿ ಮಾಡುತ್ತೆವೇನೋ ಅನಿಸೋ ಹಾಗೆ. ಎಲ್ಲೋ ಒಂದು ಕಡೆ ಮಕ್ಕಳು ಕೂಡ ರೋಬೋಟ್ ಗಳಂತೆ ಅಗ್ತಾ ಇದ್ದಾರೆ ಅನಿಸೋ ಹಾಗೆ .. ನಾ SSLC ಬರೆದಾಗ ಒಂದೇ preparatory.. ಮಕ್ಕಳಿಗೆ ಉತ್ತರ ಬರೆಯೋ ಸಮಯದ ಬಗ್ಗೆ, ಪ್ರಶ್ನೆಪತ್ರಿಕೆಯ ಬಗ್ಗೆ ಹಾಗು ಪಬ್ಲಿಕ್ ಪರೀಕ್ಷೆ ಹೇಗಿರುತ್ತದೆ ಅಂತ ಅನುಭವ ಆಗಲಿ ಅಂತ ಮಾಡ್ತಾ ಇದ್ರು. ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಪರೀಕ್ಷೆ ಅಂದ್ರೆ ನಮಗೆ ಒಂದು ಸಣ್ಣ ಹಬ್ಬದ ಹಾಗೆ . ಇಂಕು ಹಾಕೋದ್ರಿಂದ ಹಿಡಿದು, ಪೆನ್ಸಿಲ್ಲು, ಸ್ಕೇಲು, ರಬ್ಬರ್, ಕಂಪಸ್ಸು , 'ರಟ್ಟು' (ರಟ್ಟು ಅಂದ್ರೆ ಮಗ್ಳು ನಗ್ತಾಳೆ! ಮಾ ಅದು ಎಕ್ಸಾಮ್ ಪ್ಯಾಡ್ ಅಂತ) ಇತ್ಯಾದಿ ಇತ್ಯಾದಿ ಹೊಂದಿಸಿಕೊಂಡು ಹಾಲ್ ಟಿಕೆಟ್ ಹತ್ತ್ ಸಾರಿ ಜೋಪಾನ ಮಾಡಿ ... ಪರೀಕ್ಷೆ ದಿನ ಅಮ್ಮನಿಗೆ ಒಂದು ನಮಸ್ಕಾರ ಮಾಡಿ ಸೈಕಲ್ ಏರಿದರೆ ಮತ್ತೆಲ್ಲ ಬರೀ ಎಷ್ಟ್ ಅಡಿಷನಲ್ ಶೀಟ್ ತಗೊಂಡೆ, ಇದು ಸರಿನಾ , ಎಷ್ಟ್ ಮಾರ್ಕ್ಸ್ ಬರುತ್ತೆ ಅನ್ನೋ ಮಾತಷ್ಟೇ...
ಈಗ ಆ ಟ್ಯೂಷನ್ಬಗೆ ಹೋದ್ರೆ ಪ್ರಶ್ನೆ ಪತ್ರಿಕೆ ಸಿಗುತ್ತೆ , ಇಲ್ಲಿ ಎಕ್ಸಾಮ್-ಓರಿಎಂಟೆಡ್ ಪಾಠ ಮಾಡ್ತಾರೆ , ಇತ್ಯಾದಿ ಅಂತಹದೇ ಮಾತು .. ಆ ಪರೀಕ್ಷೆ ವ್ಯವಸ್ಥೆ ಇಡಿಯಾಗಿ ಬದಲಾಗಬೇಕೆನೋ ಅನಿಸೋ ಹಾಗೆ .. ಯಾವುದೇ ಅಡಚಣೆ ಇಲ್ಲದೆ ಮು೦ದೂಡಲ್ಪಡದೆ ಒಮ್ಮೆ ಪರೀಕ್ಷೆ ಮುಗಿದರೆ ಸಾಕು ಅನಿಸೋ ಹಾಗೆ ... keeping the fingers crossed and praying is the only way ....ಅನಿಸೋ ಹಾಗೆ..........